بار ها دیدم که مادری بر طفل خود خشمگین شده است زیرا لباسش را پاره کرده با مردم دعوا کرده ظرف را ششکسته وو ......اما او را بعد از اصلاح اش در آغوش گرفته و بوسیده و دلداری نموده است پروردگارا تو ازمادرم بدون شک که مهربانتری میدانم من لباس انسانیتم را دریده ام وآلوده ام من شخصیت خود را با خاک دنیا دوستی خاکی کرده ام من به حقوق دیگران بی اعتنا بوده ام من ظرف آدمیتم را شکسته ام اما وقتی دیگران مرا از خود میرانند توبگو من به کی پناه ببرم و کجا بروم؟
