غروب یکی از روزهای گرم بهاری دو مرد در پاتریارک پاندز در حال قدم زدن بودند. یکی از آن‌ها مرد چهل‌ساله‌ی کم موی فربه‌ای بود که لباس تابستانی خاکستری رنگی بر تن داشت. لبه‌ی کلاه شاپوی خود را در دست گرفته بود و عینک تیره‌ای بر چهره داشت. مرد دیگر جوان چهارشانه‌ای با موهای قرمز بود و کلاه خود را تا پایین گردنش پایین کشیده بود. پیراهن پیجازی، شلوار چروکیده سفید و کفش‌های کتانی سیاهی پوشیده بود. او کسی نبود جز میخائیل الکساندرویچ برلیوز سردبیر یکی از مجلات وزین ادبی و رئیس کمیته‌ی مدیریت یکی از بزرگ‌ترین محافل ادبی مسکو موسوم به ماسولیت. و دیگری شاعری به نام ایوان نیکولاییچ پونیریف بود که بیشتر با نام مستعار بزدومنی شناخته می‌شد.
